
Kris Henderieckx
1 feb 2025
Op 21 juli werd ik Belgisch kampioen XC in mijn leeftijdscategorie, op het uitdagende parcours dat op B-mine in Beringen ligt. ‘T was een spannende race die ik op techniek en doorzetting won, en dus was de ontlading intens. Ik kon mijn titel van het jaar ervoor verlengen, op mijn favoriete BH Lynx Race.
Een dag later was ik wat ziek. Wat eerst een hardnekkige verkoudheid leek, bleek uiteindelijk een Covid-besmetting te zijn. Doordat ik die opliep net na enkele erg intensieve trainingsweken en er mee gekoerst had, waren de gevolgen best groot.
Want ik herstelde er maar niet van. Ik was drie weken echt goed ziek en energieloos. We waren toen op reis op prachtige plekken, maar zelfs aan het meer van Lugano sleepte ik me met moeite over de 100m die we moesten wandelen van onze mobilhome naar het strand.
En toch probeerde ik elke dag iets te doen. Even mee fietsen naast een lopende Léonie, een dorpje bezoeken, iets gaan drinken, een korte wandeling. We waren bijna altijd omringd door prachtige bergen, en ik droomde ervan om daar door te kunnen fietsen. Dat ging jammer genoeg niet…
Ik begon het schooljaar met een bang hartje, want ik vreesde dat een intensieve lesdag van het goede te veel zou zijn. Maar het ging nét. Ik voegde er stilaan korte trainingsritjes aan toe, maar als ik durfde overdrijven qua duur of vooral qua intensiteit, stond de man met de hamer klaar en was ik enkele dagen knock-out.
Omdat mijn herstel zo traag verliep, vroeg ik aan mijn sponsor BH Bikes of ik geen e-bike kon lenen. Dat mocht, en dus ging ik langs hun hoofdkantoor om er een BH iLynx Race op te halen. Net voor de Herfstvakantie mocht ik er om komen. Ineens kon ik terug mountainbiken! En dus deed ik dat de hele vakantieweek. Zalig gewoon! Ook tijdens de trainingen van onze WaaslandMTBschool zette ik de BH iLynx Race in, zodat ik niet te diep ging bergop.
Eind november, bijna vier maanden na mijn besmetting, voelde ik ineens verbetering. Mijn lichaam reageerde beter op trainingsprikkels en vooral duurtrainingen aan lage intensiteit gingen gevoelig beter. Ik mocht van coach Sofie en chiropractor Frederic, die me de hele Covid-periode mooi opvolgden, begeleidden en vooral afremden, ook stilaan mijn eerste intervaltrainingen doen. Daar moest ik toch nog mee oppassen, want als ik een beetje durfde overdrijven, kreeg ik de dag daarna de rekening.
Stapje voor stapje ging het beter. Ik kon eind december, vijf maanden na de besmetting, terug mijn normale wintervolume trainen en ook de meeste intervaltrainingen gingen me goed af. Zalig om terug door te kunnen vlammen tijdens die intervals!
Ben ik er al helemaal van af? Nee, jammer genoeg niet. Ik heb heel soms nog eens een slechte dag en aan mijn VO2max is echt nog veel werk, want die heeft een diepe knauw gekregen van die Covid.
Ik heb ondertussen afscheid genomen van de BH iLynx Race, maar ik moet toegeven dat ik hem soms mis. In de Ardennen mountainbiken in de winter, op een gewone trailbike, dat is afzien bergop, terwijl je in deze periode niet te veel heel intensief moet trainen. Zo’n E-bike als de BH iLynx Race zou eigenlijk wel een plaatsje in mijn garage verdienen. Kwestie van me niet over de kop te rijden.
Ik geef in een kort testverslag nog even mee wat ik van de BH iLynx Race vond, wat zijn voor -en nadelen zijn, voor wie die perfect is en welke E-bike nu wel mijn voorkeur geniet.
Hier gaan we!
De BH iLynx Race is eigenlijk de gemotoriseerde versie van mijn wedstrijdfiets, mijn BH Lynx Race. Beiden hebben een carbon frame met moderne geometrie, 120 mm veerweg voor en achter, in beide gevallen voorzien door Fox, een Shimano XT-groep, een dropper post, breed stuur en korte stuurpen en wielen uit eigen huis. De banden zijn XC-georiënteerd.
Aanpassingen die de iLynx kreeg, zijn breder 30 mm aluminium velgen, een 150 mm lange dropper (al staat in de specs dat die 120 mm zou moeten zijn) en uiteraard een lichtgewicht motor en batterij met een capaciteit van 630 Wh van BH-makelij ( in samenwerking met SEG automotive). De batterij is uitbreidbaar met 180 Wh, maar dat is niet echt nodig voor mij.
Ik monteerde zelf stevigere banden met dikke noppen om de fiets ook op steviger terrein te kunnen gebruiken.
De fiets weegt aan de haak met pedalen, een tooltje en een bidonhouder er bij net 19 km (zelf gewogen). Dat is mooi, want 5 kg lichter dan mijn papa’s E-MTB van Specialized.
Eerste indruk:
Ik test de fiets een eerste keer in mijn eigen vlakke streek en voel me al snel thuis. De geometrie is een kopie van mijn eigen fiets en het lichte gewicht van deze E-bike en zachte ondersteuning doen je bijna vergeten dat je met een fiets met ondersteuning onderweg bent.
Het échte werk:
Niet veel later begint de herfstvakantie en we besluiten enkele dagen naar de Ardennen te gaan. Daar kan ik de BH iLynx Race aan een échte test onderwerpen en checken hoeveel kilometers en hoogtemeters hij aankan.
Voor de eerste rit, een XC-rit op natuurlijke singletrack, met het nodige hoogteverschil, heb ik niet zo veel tijd en dus zet ik hem in boost, het hoogste ondersteuningsniveau. Op de vlakke stukken moet ik zo bijna geen kracht zetten, maar ook bergop vlieg ik naar boven zonder me uit te puten.
Ik check mijn hartslagmeter en zie dat ik mooi in mijn onderste duurzone kan blijven. Ik heb duidelijk het snelheidsgevoel gemist door de naweeën van Long Covid, want ik fiets de hele tijd met een smile rond. Leuk, die boost-mode! Op een kleine drie uur in boost-mode kreeg ik de batterij niet leeg. Die zou op de Specialized nu wel op zijn, maar dat is een zwaardere fiets met een sterkere motor.
Het weekend van onze WaaslandMTBschool in Spa breekt aan. Drie dagen fietsen, fietsen en fietsen, ik hoop dat ik me niet over de kop rij, zelfs met deze E-bike.
Tijdens de eerste dag zitten we vooral in het bikepark en ik merk al snel dat ik de veringen voor de sprongen, drops en ruwe afdalingen toch wat harder moet zetten, want ik gebruik te snel de hele veerweg op. De fiets zit bergaf dan ook regelmatig aan zijn limiet en hier zou dan ook een fiets met 150 mm veerweg beter zijn.
BH heeft net een gloednieuw model uit dat naar de naam BH iLynx+ SL luistert. Het gaat hier om trail -en endurobikes (verschillende modellen beschikbaar) met meer veerweg en met een lichte motor en stevige batterij. Er is ook een BH iLynx Trail: dat is ongeveer deze fiets met dezelfde motor en batterij, maar met aangepaste geometrie en onderdelen en 150 mm veerweg. Keuze genoeg dus, al zou ik héél graag die iLynx+ SL eens willen testen!
Ik zet de veringen wat harder en test opnieuw. Ik verschiet vooral hoe snel ik met deze E-bike bergaf durf te gaan. Ook met de wat hardere veringen voel ik dat ik al eens aan de limiet zit, maar leuk is dat wél!
De dag erna staat er een dagtocht gepland, en ik maak me zorgen dat een hele dag fietsen te veel gaat zijn voor de batterij. Ik geef voor de zekerheid de oplader mee met het bevoorradingsteam. Dat blijkt helemaal niet nodig! Ik fiets met mijn groep op modderige en zware paden en probeer dat overwegend in Eco-mode te doen. Alleen als het zwaar bergop gaat, schakel ik naar de middelste Trail-mode over. 60 km en bijna 2000 hoogtemeters later heb ik nog 40% batterij over. Straf!
Bottom line:
Ik ben er nu écht wel van overtuigd dat E-MTBs hun plaats hebben, zelfs bij goedgetrainde competitierenners zoals ik. Heb je een mindere dag, of ben je wat ziekjes geweest, dan is die E-bike het allebeste wat je kan overkomen. Biken in de wintermaanden, dat is op echte MTB-locaties dikwijls te intensief, en ook dan is die E-bike er om toch écht te kunnen biken zonder je over de kop te rijden.
Deze BH iLynx Race is de ideale metgezel in Vlaanderen. Hij heeft de perfecte geometrie en ondersteuning om singletracks te vlammen en kan als het moet ook het betere MTB-werk aan. Wil je vooral in bikeparks knallen of enduro-trails aandoen, dan zou ik voor de BH iLynx of iLynx +SL gaan.
Bike je alleen bij goed weer, dan moet je zeker eens naar de nieuwe BH Lynx SLS kijken: met zijn 80 mm veerweg achteraan is hij superlicht en snel, maar je moet hier wel zelf het vermogen leveren!
Véél bikeplezier allemaal!!